Ayrıldığımız çocuklara nasıl söylenir

Bir çift ayrıldığında, her gün aşina olduğu birkaç şey değişir. Sadece projeler ve yanılsamalar geride kalmıyor, çocuklar için de yeni bir yaşam tarzı anlamına geliyor. Ayrılıklar şimdi sıkça bir para birimi haline gelmesine rağmen, çocuklar üzerindeki etkileri hala etkileyicidir. Her iki ebeveyni ile birlikte yaşamaya, onlardan biriyle yalnız yaşama, çocuğun yaşam biçiminde köklü değişiklikler meydana getirir. Yetişkinlerin aksine, çocuklar dillerinde ne hissettiğini her zaman ifade etmezler, ama duygularını sık sık, davranışlarına da yansır. Daha sonra, çocuğuma ebeveynlerinin ayrıldığını nasıl söyleyeceğimi size anlatacağız.

İzlenecek adımlar:

1

Konuş. Farklı evlerde ayrılma ve yaşama kararını verdikten sonra, bu durumla çocuklarınızla nasıl başa çıkacağınız hakkında birbirinizle konuşmanız önemlidir. Çocukların durumun farkında olmadan önce programları ve ziyaret günlerini belirlemek, çocukların her iki ebeveyni de sık görmeye devam edeceği konusunda istikrar ve güvence verebilir. Bu durumlarda, çocukların güvenliğini iletmek esastır.

2

Toplantı. Bu konular bir kez kurulduktan sonra, bir sonraki adım çocuklarla konuşmaktır. Onlara mutlak samimiyetle konuşmalı ve onları sevmeye devam ettiğinizi ve duruma rağmen değişmeyeceğini her zaman hatırlatmalıyız. Ayrılmanın sebeplerinin ötesinde, birbirinize çok sevdiğinizi, ancak ayrılmanın en iyi olduğuna karar verdik. Evi terk eden babanın onları görmeye devam edeceğini açıklığa kavuşturmak gerekir.

3

Katılımı. Çocuklar çiftin tartışmalarının farkında olmamalı, çiftin sorunlarını ve ebeveynleri olarak rollerini nasıl ayırt edeceğini bilmeliyiz. Herhangi birinizin bir çiftini ya da müttefikini kurtarabilecek bir araç olmamalıdırlar. Çocukların anlaşılması gereken tek şey, ebeveynler olarak hep yanlarında olacağınız, aynı çatı altında yaşayacağınız ya da olamayacağınızdır. Çatışmaların bir parçası olmak için değil, çocukların önünde ayrılık konularını tartışmaktan kaçının.

4

Bilgi. Çocuklarla etkileşime giren öğretmenler ve yetişkinler durumun farkında olmalıdır. Bir ebeveyn evden taşındığında, çocuklar duygularını davranışlarıyla gösterirler. Daha agresif, üzgün, bazen küçük olduklarında sfinkterlerin kontrolünü kaybedecekleri muhtemeldir, ayrıca sanki bir bebek gibi konuşmaya başlarlar. Bu gösteriler çocukların evde olanlara dikkatini yansıtıyor. Bu nedenle, kendileriyle ilişkili kişilerin çevreyi sağlamak için neler yaşadıklarını dikkate almaları önemlidir.

5

Destek ve limitler. Her ikisi de sevgilerini çocuklarına göstermek zorundadır, ancak bu sınırlama olmadığı anlamına gelmez. Çoğu zaman, ebeveynler, çocuğun yaşadığı durum nedeniyle, genellikle onlara izin verir, ancak bu yalnızca onlara zarar verir. Sınırlar, öncekiyle aynı olmalıdır, ancak bunlara yönelik sınırlama, değişen şeydir. Onlarla konuşmak ve mevcut olmak gerçekten önemli.

6

Tutum. Bazen çocuklar çoğu zaman ebeveynlerini istediklerini elde etmek için manipüle etmeye çalışırlar. Fayda sağlamak için ayrılık hissettiği suçluluk duygusunu kullanırlar. Örneğin, "TV izlememe izin vermezseniz, babamla yaşayacağım" veya "anne her zaman TV izlememe izin veriyor, kötüsünüz" vb. Sağlam bir tutuma sahip olmak ve suçluluk duygusunun üstesinden gelmek, bu durumu işleyebilmek için esastır.

7

Uzay ve zaman Evden taşınan baba, çocukları için bir alanı olan bir ev bulmaya çalışmalıdır. Çocuklar tarafından dekore edilmiş ve eşyalarının bazılarının bulunduğu bir oda olabilir. Bu şekilde, çocuklar bunun aynı zamanda kendi evleri olduğunu hissedecekler ve bu onların bir miktar istikrar ve güvenlik elde etmelerini sağlayacaktır. Ayrıca programlara ve ziyaret günlerine uymak da önemlidir.

8

Konsültasyon. Çocuk bu durumla yüzleşemediyse, bu değişim sürecinde çocuklara eşlik edebilmesi için bir psikoloğa danışmak çok önemlidir. Her çocuk aynı şekilde durumla yüzleşemez, bu nedenle çocuklarınızdan yalnızca birinin bir profesyonelin müdahalesine ihtiyacı olduğu ortaya çıkabilir.

ipuçları